Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2015

Αυτό το χαμόγελο...

Το super market δεν είναι μακριά και συνήθως πηγαίνω με τα πόδια, εκτός αν έχω πολλά ψώνια ή δεν το επιτρέπει ο καιρός. Εκείνη τη μέρα έβρεχε, γι'αυτό, παρόλο που είχα λίγα ψώνια, πήρα το αυτοκίνητο. Παρκάρω, μπαίνω μέσα, ψωνίζω και μέχρι να βγω έξω, η βροχή έχει σταματήσει και ο ήλιος λάμπει. Από συνήθεια, επιστρέφω με τα πόδια κρατώντας τις σακούλες με τα ψώνια. Φτάνοντας στο σπίτι, συνειδητοποιώ ότι λείπει το αυτοκίνητο. Το πρώτο δευτερόλεπτο σοκάρομαι, το δεύτερο σκέφτομαι και στο τρίτο δευτερόλεπτο χαμογελώ μόνη μου. Ξέρετε ποιο χαμόγελο εννοώ, το χαμόγελο που παίρνεις, αν και μόνος σου, συνειδητοποιώντας την κοτσάνα σου.

Τι ξέχασα να πάρω από το super market;
Αφήνω τα ψώνια, επιστρέφω στο super market, μπαίνω στο αυτοκίνητο και το φέρνω πίσω.

Image: / 123RF Stock Photo 

Η θεωρία της εξέλιξης

- Μαμά, βρήκα μία προνύμφη κάμπιας σε ένα φύλλο διπλωμένο στη γλάστρα!
- Και δεν την πέταξες; Θα σου καταστρέψει τα φυτά!
- Την λυπάμαι... άλλωστε θα γίνει πεταλούδα.
- Όχι, δεν γίνονται όλες οι κάμπιες πεταλούδες.
- Ω, σοβαρά μιλάς;
- Ε, τι, ούτε όλοι οι πίθηκοι έγιναν άνθρωποι!

Copyright: / 123RF Stock Photo